گاهی پیش می آید در خیابان و یا کوچه ای با افرادی مواجه می شوید که بدون دلیل قصد اذیت و مزاحمت برای شما را دارند و به قولی می خواهند جلوی دوستان و اهل محل خودی نشان داده و عرض اندام نمایند
در این مواقع فرقی نمی کند که شما خانم و یا آقا باشید و بهتر است که با آن ها درگیر نشده و در صورت فوریت با داد و فریاد از دیگران کمک بخواهید و در صورت نیاز حتما با پلیس ۱۱۰ تماس گرفته و منتظر حضور پلیس بمانید
نکته : اگر پلیس ۱۱۰ در حضور در صحنه تأخیر داشت و یا اصلاً بیان نمود نیازی به آمدن پلیس نیست حتماً با شماره ۱۹۷ نیز در تماس باشید
در قوانین ما اینگونه رفتار های جاهلانه جرم انگاری شده و حتما در صورت اثبات فرد مرتکب به سزای اعمالش خواهد رسید
مثلا فرض کنید در خیابانی جوانی با نام الف مزاحم خانمی شده و جوان دیگر با نام ب که شاهد ماجراست با غیرتی شدن می خواهد جوان مزاحم را ادب نماید و در حین درگیری بینی مزاحم می شکند در اینجا پس از تشکیل پرونده قضایی مزاحم به مجازات قانونی خواهد رسید ولی جوان غیرتی هم باید در بهترین حالت دیه پرداخت نماید
البته در مثال فوق اگر شخص الف به جای مزاحمت قصد ربودن دیگری را داشته و شخص ب با اجابت تقاضای کمک ، با الف درگیر شود اگر شرایط دفاع مشروع رعایت شده باشد دیه ای هم به شخص الف پرداخت نخواهد شد ( در ادامه به مواد قانونی اشاره خواهم نمود »
منظور این است در هر شرایطی اوضاع و احوال مشخص می کند چه رفتاری مناسب بوده و آیا می توانستند بهتر عمل نمایند یا خیر
بنابراین این شعار پیشگیری بهترین درمان است باید مد نظر قرار بگیرد
لذا هیچ‌گاه در جایی که امکان دور شدن و رهایی از درگیری وجود دارد نباید با افراد قانون گریز درگیر شد و یا جایی که شخص مزاحم شما را سیلی میزند پاسخ مناسب قطعاً جرح با چاقو نخواهد بود
از قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
ماده ۱۵۶– هرگاه فردی در مقام دفاع از نفس، عرض، ناموس، مال یا آزادی تن خود یا دیگری در برابر هرگونه تجاوز یا خطر فعلی یا قریب الوقوع با رعایت مراحل دفاع مرتکب رفتاری شود که طبق قانون جرم محسوب می شود، در صورت اجتماع شرایط زیر مجازات نمی شود:
الف– رفتار ارتکابی برای دفع تجاوز یا خطر ضرورت داشته باشد.
ب– دفاع مستند به قرائن معقول یا خوف عقلایی باشد.
پ– خطر و تجاوز به سبب اقدام آگاهانه یا تجاوز خود فرد و دفاع دیگری صورت نگرفته باشد.
ت– توسل به قوای دولتی بدون فوت وقت عملاً ممکن نباشد یا مداخله آنان در دفع تجاوز و خطر مؤثر واقع نشود.
تبصره ۱– دفاع از نفس، ناموس، عرض، مال و آزادی تن دیگری در صورتی جایز است که او از نزدیکان دفاع کننده بوده یا مسؤولیت دفاع از وی بر عهده دفاع کننده باشد یا ناتوان از دفاع بوده یا تقاضای کمک نماید یا در وضعیتی باشد که امکان استمداد نداشته باشد.
تبصره ۲– هرگاه اصل دفاع محرز باشد ولی رعایت شرایط آن محرز نباشد اثبات عدم رعایت شرایط دفاع بر عهده مهاجم است.
تبصره ۳– در موارد دفاع مشروع دیه نیز ساقط است جز در مورد دفاع در مقابل تهاجم دیوانه که دیه از بیت المال پرداخت می شود.
ماده ۱۵۷– مقاومت در برابر قوای انتظامی و دیگر ضابطان دادگستری در مواقعی که مشغول انجام وظیفه خود باشند، دفاع محسوب نمی شود لکن هرگاه قوای مزبور از حدود وظیفه خود خارج شوند و حسب ادله و قرائن موجود خوف آن باشد که عملیات آنان موجب قتل، جرح، تعرض به عرض یا ناموس یا ما ل گردد، دفاع جایز است.
بدون دیدگاه